“แอ่วเหนือ เดอะ ซีรีส์” ตอน ปาย

ครับ เมื่อตอนที่แล้ว เราเดินทางมาถึงเชียงใหม่ พักเอาแรง 1 คืน แล้วเช้าเราก็เที่ยวๆ ๆๆๆๆๆ จนบ่ายลงมาจากดอย เข้าเมืองแล้วตั้งใจว่าจะไป “เชียงดาว” ก็พากันขับรถไปตามเส้นทางมุ่งหน้าแม่แตง ขับมาจนถึงแยก “1095” ใหม่ ก็พูดลอยๆขึ้นมาว่า เออ ไปปายมาก็ตั้งหลายครั้ง แต่ยังไม่เคยนอนปายเลยสักที ชาวคณะมองหน้ากันแล้วไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีกเลย

แยกแม่มาลัยเมื่อสัก 6-7 ปีก่อนยังไม่มีเส้นบายพาสเหมือนตอนนี้ รถทุกคันที่จะไปปาย ทางถนน 1095 จะต้องวิ่งผ่านตลาด แม้ถนนจะแคบ แต่ตัวผู้เขียนเห็นว่านี่คือเสน่ห์ของการเดินทาง ที่ได้ผ่านได้เห็นชีวิตผู้คน เห็นวิถีทำกินของเขา เราก็ได้แวะกินแวะดู อุดหนุนชาวบ้านให้ทำมาค้าขายกันได้ จนเมื่อมีถนนเส้นใหม่ไม่ผ่านชุมชน รถวิ่งเร็ว ขึ้นสมความตั้งใจ ตลาดก็ร้างจากนักท่องเที่ยว ถ้ามีโอกาส ก็แวะไปเยี่ยมชนตลาดแม่มาลัยที่แยก 1095 กันบ้างนะครับ ถนน 1095 เป็นถนนที่ยาวมาก เพราะลากกันไปถึงแม่ฮ่องสอนเลยทีเดียว ถนนวันนี้ มีสภาพที่ดี ถึงขั้นดีมาก สำหรับทางหลวง 4 ตัว เส้นทาง 1864 โค้งที่ขึ้นชื่อของแม่ฮ่องสอนกลับไม่ได้นับจากทางสายนี้ เพราะเท่าที่ทราบ  เขานับที่เส้นแม่เสรียงครับผม 555 เศร้า

ท่านที่คุ้นเคย อ่านเลยๆไปก่อนก็ได้ส่วนใครที่เมาโค้ง เมารถ และเมาเหล้าก่อนถึงปาย จนไม่ได้มอง 2 ข้างทางก็อ่านเล่นๆสนุกไปแล้วกันครับ เส้นทาง 1095 นั้น จะมีความสวยงามในทุกฤดูก็ว่าได้ ในหน้าหนาว เราก็จะได้สัมผัสกับสายลมเย็นๆ ขับรถฝ่าหมอกหนานิด บางหน่อยไปตลอดเส้นทาง หน้าฝนก็จะชุ่มเย็น ป่าไม้ตลอดเส้นทางเขียวขจี ถนนเปียกแต่ไม่ค่อยลื่นสักเท่าไร ส่วนหน้าร้อน แม้จะร้อนระอุ แต่สีเหลืองทองจากรวงข้าว ก็ช่วยให้ชื่นใจได้แล้ว

การขับรถขึ้นดอยนั้น ไม่ใช่เรื่องยากจนคิดว่าต้องเซียนเท่านั้น แต่ก็มีสิ่งที่ต้องระวังมากเช่นกัน แต่ที่สำคัญที่สุดคือ อย่าแซงในขณะที่เรามองไม่เห็นว่ามีรถวิ่งสวนทางมาหรือไม่เท่านั้นแหละครับ

ระหว่างทางไปปายนั้น เราก็จะมีจุดแวะพัก แวะเที่ยวกันได้หลายที่ ไม่ว่าจะเป็นโป่งเดือด ที่อยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติ ห้วยน้ำดัง หากเรามีเวลา แนะนำให้เข้าไปเที่ยวชม เพราะเป็นน้ำพุร้อนที่สวยงาม สามารถแช่น้ำแร่ได้ในบริเวณที่เขาได้จัดไว้ให้ หรือ ถ้าจะพักก็สามารถครับ ลองติดต่อกับอุทยานได้ที่เบอร์  053-315209  แต่แค่เข้าไปเดินเล่น ถ่ายภาพสวยๆ ก็คุ้มค่าแล้วครับ

ขับขึ้นเขาคดเคี้ยวสูงขึ้นๆ ก็จะพบกับความสวยงามที่มาพร้อมความอ่อนล้า ถ้าหากคิดว่าไม่ไหว ละก้อ ควรจะแวะพักให้หายเหนื่อยซะ โดยตลอดเส้นทาง เราจะพบกับร้านกาแฟสวยๆ  รวมถึงจุดแวะพักอื่นๆ ตลอดเส้นทาง และแน่นอนว่าจุดที่ใหญ่ที่สุดของเส้นทางคือ “อุทยานแห่งชาติ ห้วยน้ำดัง” ต้องขับรถเข้าไปอีกหลายโลอยู่ ทั้งยังเสียค่าเข้าชม แต่ก็คุ้มค้ากับการเข้าไปเยือนครับ แต่ล่าสุดนี้ผมไม่ได้แวบเข้าไปด้วยเวลาที่ไม่อำนวย เลยอยากฝากถามท่านที่เข้าไปแล้วได้พักหรือไปที่ร้านอาหาร ช่วยถามให้หน่อยว่า  “ลุงแดงพ่อครัว” แกสบายดีอยู่ไหม…

เลยจากห้วยน้ำดังมา ทางส่วนใหญ่ก็จะเป็นเส้นทางลงเขา ที่ต้องระมัดระวังมาก ขึ้นกว่าเดิม หลังจากใช้เวลาเดินทาง 2 ชม.เราก็ขับรถมาถึง “ปาย” เอาเย็นเกือบมืด โชคดีที่เรามาก่อนนักท่องเที่ยวอื่นๆ จึงมีห้องว่างให้เลือกมากมาย เรามาถูกใจที่  Home in Pai  เป็นที่พักแบบง่ายๆ ราคาไม่แพงสักเท่าไร ห้องพักสะอาด ก็เป็นอันตกลงว่าเลือกที่นี่แน่นอน หลังจากอาบน้ำให้หายเหนื่อยแล้ว เราก็ออกไปหาอาหาร ก็ง่ายๆครับ ชายสี่ คนละชาม แล้วก็ออกเดินไปยังถนนคนเดิน สิ่งที่เราเห็นในคืนนั้นคือ ถนนคนเดินของปาย มีคนไทยน้อยมาก หรือนี่ยังไม่ถึงเวลาจริงๆ เดินกันจนเหนื่อย ก็หันหลังกลับ คิดกันว่าทำไมไม่มีขนมไทยๆขายกันบ้างเลย  กำลังหมดแรง ก็มาเจอร้านขนมหวาน บัวลอยไข่หวาน จัดการซะคนละถ้วย อร่อยครับ ไปหากันเอาเองว่าอยู่ตรงไหน แต่ไม่ควรพลาดเด็ดขาด

ในระหว่างที่จัดการกับไข่หวานอยู่นั้น สายตาก็เห็นป้ายโฆษณาเชิญชวนให้ขึ้นไปเที่ยวบนยอดดอย ไปชม “ทะเลหมอกหยุนไหล” เอาละเช้าเจอกัน

ตื่นตั้งแต่ ตี 5 แต่กว่าจะออกเดินทาง 7 โมง 555 ก็นะหาอะไรรองท้องกันซะก่อน แล้วก็สอบถามตำแหน่งของทะเลหมอกที่ว่า ก็ถึงได้รู้ว่าต้องขับรถไปทางวัดน้ำฮู(น่าแวะชมครับ เป็นวัดที่สวยงามมีประวัติมากมาย ต้องแวะขาลงจากทะเลหมอก)  แล้ววิ่งเลยขึ้นไปอีกไม่กี่ กม.ก็จะถึง ว่าแล้วก็ออกเดินทาง ใช้เวลาไม่ถึงครึ่ง ชม.จากที่พัก เราก็ขึ้นมาเดินชมทะเลหมอกหยุนไหลกันแล้ว ค่าขึ้นไปชมคนละ 20 บาท พร้อมน้ำชา 1 กา กับกล้วยให้เด็ดทานได้ไม่อั้น สวยครับ คุ้มค่าคุ้มราคา แต่พอสายๆ แดดออกก็เริ่มร้อน เราเลยลงมาแวะถ่ายรูปกับกำแพงเมืองจีนกันต่อ จนเกือบๆ  10 โมงเช้าจึงกลับเข้าที่พักเก็บข้าวของ แล้วออกเดินทางต่อ ส่วนจะไปไหนนั้น ต้องรอตอนต่อไปครับ

การเดินทางมีให้เลือกหลายวิธี