ถ้าจะถามผมว่าไปหลวงพระบางมาตั้งแต่ปีไหน แล้วไปมากี่รอบแล้ว ทำไมถึงยังอยากจะไปอีก…ต้องบอกว่า ไปมาครั้งแรกเมื่อหลายสิบปีก่อน แล้วก็มีโอกาสได้ไปมาตลอด ขับรถไป นั่งรถไป บินไป ทั้งไปเรื่องงาน และไปเที่ยวได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของบ้านเมืองมาพอสมควร แต่ทุกครั้งที่ใครมาถามว่า”ไปหลวงพระบางไหม” ไม่เคยบ่ายเบี่ยงที่จะตอบว่าไปครับ เช่นเดียวกันหลังจากที่คุยกับเพื่อนร่วมงานว่าเราจะทำทริปไปไหนกันดี คำตอบมาแบบไม่ต้องคิดจากปากเขาว่า”ไปหลวงพระบาง”เลยพี่ เออ…..ไปก็ไป
คิดแล้วต้องลงมือทำ
แม้จะเป็นเรื่องไม่ยากสำหรับการข้ามแดนไปยังเมืองมรดกโลก “หลวงพระบาง” แต่การเดินทางครั้งนี้กลับสร้างความเครียดให้กับเราเป็นอย่างมาก เนื่องจากโจทย์ที่ได้มาคือ จะขี่รถจักรยานยนต์ไปจากเมืองไทยกันเลย และเพื่อให้การเดินทางมีชีวิตชีวามากขึ้น เราจึงได้ชักชวนเพื่อนๆ ที่มีแนวความคิดเหมือนๆ กันไปด้วย แต่เชื่อไหมว่ากลับทำให้เกิดโจทย์ใหม่และใหญ่ขึ้นมาอีกนั่นคือ 1 ใน 3 คนที่จะร่วมเดินทางกับเราเขาใช้รถจักรยานยนต์ Suzuki Hayabusa ตำนานรถสปอร์ตที่ยิ่งใหญ่ ว่าเร็วที่สุดในโลก แต่ มันไม่เหมาะเลยที่จะวิ่งไปยังหลวงพระบาง กับเพื่อนร่วมทางอีก 1 คือ Kawazaki GTR ทัวร์ริ่งไบค์ของแท้ และกระบะอีซูซุอีก 1 คัน รวมเป็นรถจักรยานยนต์ 3 รถยนต์ 1 คัน
แผนการเดินทางถูกวางและเตรียมการณ์ล่วงหน้านานนับเดือน จองโรงแรมที่หลวงพระบางและวังเวียงผ่าน Agoda ซึ่งมีความน่าเชื่อถือในระดับสากล ก่อนการเดินทางมีการเรียกเก็บค่าที่พักเรียบร้อย ได้ใบเสร็จรับเงินครบถ้วน
เอกสารสำหรับรถที่จะเดินทาง มีการแปลเล่มที่กองทะเบียน สำเนาทะเบียนเรียบร้อย เอกสารสำหรับคนจะประกอบด้วย หนังสือเดินทาง บัตรประชาชน ครบเรียบร้อย มีการเตรียมเครื่องไม้เครื่องมือ ชุดขี่รถแบบทัวร์ริ่งเป็น เสื้อ กางเกง และรองเท้าของ Alpinestars แกลอนน้ำมันเชื้อเพลิง เครื่องมือปะยาง และอื่นๆ แล้วก็ถึงวันเดินทาง
เพราะไม่ต้องการปล่อยให้เป็นแค่ฝัน
หากจะนับชั่วโมงการขี่รถจักรยานยนต์กันแล้ว ผมว่าเพื่อนๆ จะมีมากกว่าผมหลายเท่าตัวนัก จึงรู้สึกเกร็งๆ อยู่ไม่น้อย เช้าวันเดินทางเมื่อได้เวลาเหมาะสม ขบวนก็เริ่มออกเดินทาง โดยวันแรกเรามีจุดหมายอยู่ที่จังหวัดอุดรธานี เส้นทางเราเลือกที่จะขี่ไปทางเพชรบูรณ์ ข้ามไปยังขอนแก่น ผ่าน อช. น้ำหนาว แม้จะมีระยะทางที่ยาวขึ้นกว่าเส้นมิตรภาพ แต่ทางวิ่งสบายกว่ากันเยอะ
เมื่อออกแต่เช้า จึงมีเวลาเหลือพอที่จะแวะจุดต่างๆ ได้เกือบตลอดทาง โดยจุดแรกที่แวะพักคือ ร้านเค้กบ้านสวน เติมพลังข้าวเช้ากันก่อน จากนั้นไปแวะเติมน้ำมันเชื้อเพลิง แล้วยิงยาวขึ้นไปถึงวีเชียรบุรี จุดนี้ขอบอกนักเดินทางว่าร้านไหนดูดีชอบก็แวะได้เลยครับ อร่อยพอกัน แต่ถ้าหากกลับรถไปฝั่งขาเข้า ก็จะมีร้านให้เลือกมากกว่าครับ
จบจากมื้อกลางวันแล้ว เราก็มุ่งหน้าไปยังสะพาน พ่อขุนผาเมือง เก็บภาพสวยๆ เอาไว้เป็นที่ระลึก ก่อนจะวิ่งชิวๆ ไปถ่ายรูปที่หน้าที่ทำการ อช.น้ำหนาว ฟ้าสวย อากาศดี ได้ขี่รถกับเพื่อนๆ เท่านี้ก็มีความสุขแล้วครับ
หลังจากที่มัวแต่เก็บภาพกัน เราเลยช้ากว่ากำหนดเล็กน้อย ดังนั้นเมื่อลงมาเข้าเขตเมือง จึงต้องประสบกับช่วงเวลาโรงเรียนเลิก รถราหนาแน่น กว่าจะวิ่งเข้ามาถึงขอนเก่นก็เวลาล่วงเลยไปจน 18.00 น.ฟ้าเริ่มมืด แต่ด้วยอุปกรณ์ที่เรามีกัน จึงทำให้สามารถมองเห็นและแยกแยะกลุ่มกันได้อย่างชัดเจน ความเร็วเดินทางช่วงทีเหลืออีก ร้อยกว่ากิโลเมตรจึงไม่ใช่ปัญหา เรายังมุ่งหน้าเข้า จ.อุดรธานีจุดพักของเราในคืนแรก
19.30น.รถทุกคันก็เข้าจอดยังลานจอดรถของรีสอร์ท อาบน้ำให้หายเหนื่อยกันแล้วก็ถึงเวลาอาหารเย็นสุดอร่อยกัน ก่อนจะแยกย้ายกันเข้านอนเพื่อการเดินทางในเช้าวันรุ่งขึ้น ที่เราจะต้องเข้าไปที่ด่านหนองคายกันแต่เช้าเพื่อจัดการเรื่องเอกสารข้ามแดน จะยากง่ายขนาดไหน มีข้อจำกัดอะไรบ้าง โปรดติดตามตอนต่อไป
*ขอขอบคุณ ชุดเดินทางมาตรฐานโลกจาก Alpinestars ที่มอบชุดให้ www.autofreestyle.com ใช้ในการเดินทางครั้งนี้
